„ANTYSYSTEMOWCY” W UNII I POLSCE

W Polsce odtrąbiono sukces „antysystemowego” Pawła Kukiza, który stał się nawet strawialny dla części tego samego establishmentu medialno-politycznego, który do tej pory popierał Platformę, wcześniej nienawidził prawicy, której uosobieniem jest Prawo i Sprawiedliwość. O ile „antysystemowy” Janusz Korwin-Mikke nie może być jednak akceptowalny przez mainstream ze względu na jego wypowiedzi o Hitlerze, Żydach, kobietach i niepełnosprawnych, o tyle Kukiz jest znośny – tym bardziej znośny, że miał odbierać głosy Andrzejowi Dudzie i PiS.

Jednak tylko polityczno-medialny zaścianek w Polsce może myśleć, że lider zespołu „Piersi” i twórca „songu” do melodii pieśni pierwszokomunijnej (!) „ZChN już zbliża się” jest antysystemowym pionierem i pierwszym heroldem „antyestablishmentu” w Europie. Tymczasem miłośnik Jednomandatowych Okręgów Wyborczych, niegdyś piewca Platformy Obywatelskiej, jest tylko wtórny. Idzie po śladach dawno już wyznaczonych we Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii czy Finlandii.